Waarom krijgen sommige mensen geen inzicht? Waarom kunnen zij niet verder zien dan hun neus lang is? Omdat ze geestelijk verblind zijn. Zelfs al zijn sommige mensen al een hele tijd Christen, ze zijn verblind en zien niet wat andere gelovigen rondom hen wel zien. Ik ben er zeker dat je zulke mensen al hebt ontmoet en je hebt afgevaagd hoe iemand zo blind kan worden, en wat we moeten doen om deze ziekte die ons aanvalt en ons in het verschrikkelijke duister brengt, te stoppen.
Het ergste aan geestelijke blindheid is dat de persoon die zo is, niet kan herkennen dat hij blind is. Mensen die lichamelijk blind zijn, zijn er zich terdege van bewust dat ze blind zijn en dat alles rondom hen duister is. Maar de geestelijke blinden denken dat ze wel kunnen zien en in feite dikwijls nog beter kunnen zien dan al de anderen. Is dit niet wat Jezus bedoelde toen hij sprak over de man met de balk in zijn oog en die de splinter in andermans oog wou wegnemen? (Mat. 7:5). Jezus zei ook tegen de gemeente in Laodicea: “en gij weet niet dat gij zijt de ... blinde” (Open. 3:17)
Religieuze leiders komen vaak voor onder de geestelijk verblinden. Jezus beschuldigde de Farizeeën dikwijls dat: “blinden zijn zij, die blinden leiden” (Mat. 15:14; 23:24; 23:26 etc.). Dus religieus zijn, een Christen of een Christelijke leider zijn geeft geen immuniteit tegen deze kwaal. Het is zelfs mogelijk dat religieuze mensen er meer gevoelig voor zijn dan anderen en hoe geestelijker we denken te zijn, hoe meer kans dat we zo worden. In een recent gebedsbijeenkomst hoorde ik iemand een lang en vroom gebed bidden opdat iemand anders het licht zou zien. Dat gebed zou een goed gebed geweest zijn ware het niet dat het gebed eigenlijk op hem van toepassing was en dat hij degene was wiens ogen moesten geopend worden en berouw nodig had. (Maak je geen zorgen, hij zal zelfs niet beseffen dat dit over hem gaat omdat geestelijke blindheid zo erg is dat zij die het hebben er niet het minste besef van hebben, zelfs al wrijf je er hun neus in!). Jezus zei tot de Farizeeën over het feit dat ze zeggen dat ze zien, het bewijs is dat ze blind zijn. (Joh. 9:40-41).
Er zijn een paar dingen die blindheid veroorzaken. Het eerste is trots. Denk aan : “Al iemands wegen zijn rein in zijn ogen” (Spr. 16:2). Nadat Saul niet luisterde naar het gebod van God, richtte hij feitelijk een standbeeld van zichzelf op, en met het geblaat van schapen op de achtergrond groette hij Samuël met de woorden: “Ik heb het bevel des Heren uitgevoerd” (1Sam.15:13). Zijn arrogantie had hem zo blind gemaakt dat hij echt dacht dat de leugen waar was. Zelfs nadat Samuël hem had uitgelegd hoe hij ongehoorzaam was geweest, begreep Saul het nog niet. Het verhaal van de eerste koning van Israël is een droevig verhaal van een man die zo verblind was door zijn arrogantie dat hij nooit ook maar iets verstond van wat de profeet hem zei. Zelfs toen David in zijn plaats was gezalfd en duidelijk Gods zegen droeg, dacht Saul dat hij de zalving nog kon behouden door David te doden. Hoe jammerlijk.
Het tegengif voor blindheid dat trots met zich meebrengt is natuurlijk nederigheid. Neem elke vermaning persoonlijk en pas elke boodschap die je hoort op jezelf toe. Lees elk woord in de Bijbel als een persoonlijke boodschap vooral deze die een waarschuwing en een vermaning inhouden. Vraag aan de anderen om eerlijk te zijn met jou en om te zeggen hoe ze jou zien, en wees nederig genoeg om naar hun raad te luisteren. Maar vraag boven alles dagelijks aan de Here om je ogen te openen opdat je écht zou zien. Wanneer je anderen zie strompelen in het duister, kijk dan niet neer op hen maar zie het eerder als een waarschuwing en vlucht onmiddellijk naar de Here en Zijn hulp, opdat je zou zien en om je te behoeden tegen blinde vlekken. Ik vond prediken in sommige gemeenten gemakkelijker dan in andere. Een van de dingen dat het gemakkelijker maakt is dat iedereen gelukkig weggaat want de boodschap was voor iemand die ze kennen, hoe direct de boodschap ook tot hen gericht was. Natuurlijk is zo prediken gemakkelijk, omdat niemand door mijn woorden verontrust werd, maar het is verloren tijd omdat niemand de boodschap verstond.
De tweede oorzaak van geestelijke blindheid is wanneer we weigeren om open te staan voor de waarheid. De menselijke geest heeft het wonderlijk vermogen om te kiezen wat het wil zien, horen of onthouden. Televisie en de blootstelling aan beelden van bloed, geweld, lijden en trauma's maken mensen ongevoelig, zodat ze die dingen zelfs niet meer opmerken. We zien de verwoesting door aardbevingen, tornado's, branden en hongersnood, maar zijn blind voor het reële en persoonlijke lijden van hen die op het scherm komen.
Op dezelfde manier ontwikkelen we de droeve gewoonte om de splinter in andermans ogen te zien maar niet het blok in ons eigen oog. We zien hoe losgeslagen andermans kinderen zijn maar zijn blind voor de ongehoorzaamheid van onze blagen. We zien de verslaving aan drugs van anderen maar niet onze verslaving aan winkelen, eten en televisie. Maar het gaat nog verder dan dat. Wanneer we de Bijbel lezen of horen denken we dat alle positieve zaken (beloften, zegeningen enz.) op ons van toepassing zijn, en al de negatieve (vermaning, terechtwijzing, waarschuwing) voor de anderen zijn bedoeld.
Dit soort van selectieve zienswijze is erg gevaarlijk omdat het heel dikwijls blijvend wordt, zodat we niet langer in staat zijn de realiteit te zien, al denken we van wel. Denk aan de theoloog of student die de simpelste concepten uit de Bijbel niet kan verstaan, ondanks levenslange oefening van hun ogen en geesten, en enkel maar zien datgene wat ze willen zien. Ze zien de dingen zoals zij willen dat ze zijn, niet zoals ze werkelijk zijn. Men heeft me verteld dat als iemand een bril draagt die alles ondersteboven keert, de geest maar een paar dagen nodig heeft om het beeld om te draaien, waarna men alles weer normaal ziet. De geest is sterk en maakt dat we slecht als goed bezien en zwart als wit.
Er bestaan vele optische illusies, zowel fysisch als psychisch. Hier in Californië zijn enige mysterieuze plaatsen of huizen waar het water stroomopwaarts lijkt te lopen. Voor het oog lijkt dat zo, totdat men een waterpas naast de waterstroom houdt of het huis buitengaat en met een juist perspectief naar de dingen kijkt. Het tegengif voor geestelijke illusies is brute eerlijkheid en de vergelijking maken van wat we zien met het absolute. Als je jezelf vergelijkt met de anderen rondom jou, kan je gemakkelijk overtuigd worden dat je het goed voor hebt, maar als je de waterpas van Gods Woord tegen je leven houdt, wordt het erg klaar dat de dingen niet zijn zoals ze lijken te zijn.
“raad ik u aan... ogenzalf om uw oogleden te bestrijken, opdat gij zien moogt. ” (Open. 3:18)